Topicik yüzünden bu kış evdeyim malum. Senelerdir çalışan biri olarak evde vakit geçirmeye, gündüz programlarını izlemeye hep özenmişimdir. Ohh ayaklarımı uzatır, televizyon seyreder bol bol dinlenirim diye düşünmüştüm:) Yani çocuk büyütmenin bu kadar zor olabileceği aklımın köşesinden bile geçmemişti. Topi büyüyüp hareketlendiğinden beri daha bir dikkatli olmak gerekiyor. Yanından iki dakika ayrılamıyorum. Tv seyretmesini tasvip etmediğimden kendimde seyredemiyorum. Olsun bi şikayetimiz yok:)
Neyse dün topi uyurken sinema kanalında (eşim bu kış evdeyim sıkılmayayım diye açtırmıştı, nihayet kısmet oldu izleyebildim) bir filme rastladım. Çok ilginç ve değişik bir filmdi paylaşmak istedim. Filmin Türkçe adı: Suç Zamanı. Orijinal adı ise: Les Cronocrimenes. İspanyol yapımıymış.
Konusu çok ilginç.adamın biri yanlışlıkla bir şekilde zaman makinesinin içine giriyor ve zamanda bir gün geriye gidiyor. Gerçek zamana dönmek için verdiği uğraşlar çok ilginç. Bir yerde rastlarsanız kesinlikle izlemenizi öneririm. Öyle oyuncuları tanıdık falan değil, duyulmamış diye geçmeyin. Hem baktım imdb puanı 7,2.
Tutkal ve verniğin kokusu topiye dokunur belki diye uzun zamandır istememe rağmen bir türlü fırsat bulup da yapamamıştım. Dün markette aklıma geldi ucuz sabunlardan aldım. Akşam da topiyi uyuttuktan sonra dizi (Aramızda Kalsın) karşısında peçeteleri kesip, şıppadanak yapıştırıverdim:) Hava dün öyle güzeldi ki (hatta duyduğuma göre şubat ayının en sıcak günüymüş) camı da açıp evi havalandırdım. Koku falan kalmadı.:) Dekupaj içinde en çok bu sabunları renklendirmeyi sevdim.
Peçeteler annemden. Ana kız hangi markette renkli güzel desenli peçete görsek alıyoruz:))
Sabunlara bir kaç tane daha ekleyip, bir de şık sepet almak lazım:))
Bir de bugün sevgililer günüymüş. Ohoo biz çoktan geçtik bunları. Ben iki sevgilimle zaten hergün mutluyum:))
Ama yine de herkesin sevgililer günü kutlu olsun...
Heryerde açan sümbülleri gördükçe içim gidiyordu ve nihayet cumartesi günü ben de iki tane aldım. Henüz açmamışlarından seçmiştim. Renkleri süpriz olsun istedim. Bu sabah gördüm ki biri lila renginde açmış. Bu rengi çok seviyorum zaten. Bakalım diğeri ne renk açacak. Pembe olsa aslında hiç fena olmaz:))
Bu gemileri işlerken topi henüz doğmamıştı. Ama ne yapacağıma bir türlü karar verememiştim. Bir sürü yapıp perdeye aplike etmeyi düşünmüştüm sadece iki tane işleyebildiğimden mümkün olmadı bu düşüncem. Hayalimdeki çerçeveyi de bulamadım ama daha fazla bekletmek de istemediğmden ortaya bu sonuç çıktı. Şimdi odasındaki duvara asmak kaldı. Diğerini de yapayım asacağım inşallah:))
Gemici biblosu annanemizden. Bayılıyorum ben bu mavi beyaz biblolara. Ama bunları bulmak artık çok zor. Annem kimisini izmitte kurulan ikinci el pazarından kimisini de antikacı dükkanlarından bulup almış bir kaç tane benim için:) onları da ilerleyen günlerde paylaşırım.
Aslında bizim evde iki haftadır vardı grip. Önce topinin babası oldu. Sonra topiye bulaştı. Bir haftadır yazık uğraşıyoruz. Gecemiz gündüzümüz birbirine karıştı. Geceleri hele artan burun tıkanıklığı, öksürük nöbetleri topiciği harab etti. Bir haftada eridi kuzucum. Böylelikle şuruplarla da tanışmış olduk. Pek sevmedik ama...
Neyse işte derken bugün de geldi beni vurdu. Boğazlarım acımaya başladı. Zaten uykusuzluk ve yorgunluk vücudumu zayıf düşürmüştü. Sıra ben de galiba. Sıcacık bir salep yaptım, hem de bol tarçınlısından. Azcık iyi geldi gibi.
Bu arada yün toplamaya devam. Geçen gün ördüğüm çiçekli örtünün iplerini çok beğenmiştim.
Gidip bi de bu renkleri aldım. Hani ördüklerini göster derseniz. Fikir çok, yarım iş çok ama bitmiş iş yok.
Çok güzel parlıyorlar ama:)
Biz de grip salgınından nasibimizi aldık. Topicik çok hasta oldu. İki gecedir uykusundan ağlayarak uyanıyor. Sallaya sallaya uyutamıyoruz. Çok sıkıntısı var yavrucuğumun. Bir yandan öksürük, bir yandan geniz akıntısı çok yordu topiciği. Bu sabah neyse ki neşesi yerinde uyandı.
Ben de o yanımda oyun oynarken geçen hafta başladığım ama bi türlü örmeye fırsat bulamadığım örtüyü tamamladım. Örtüyü coco rose diaries de gördüğümde çok hoşuma gitmişti. Nasıl cesaret edip başladım, fotoğraftan bakarak nasıl ördüm ben de bilemiyorum. Öyle mükemmel ve hatasız olmadı ama şirin görünüyor değil mi?
Bu arada geçtiğimiz perşembe üniversiteden çok sevdiğim bir arkadaşım İstanbul'a geldi. Hem de sırf beni ve topiyi görmek için:)) Birlikte oturuldu eski günler yad edildi:) Karanfiller de onun hediyesi:) tam örtümün renklerine de uydu.
İplerim ören bayanın merserize ipleri. Örmesi çok keyifliydi. Renk seçimi ise biraz mecburiyetten. Bizim eve yakın tuhafiyeden son kalan renklerin içinden en beğendiklerimi seçtim:))
