Kar yağarken evde olup, perdeyi açıp camdan dışarıyı sevmeyi hep sevmişimdir. Çok üşürüm yapım gereği, o yüzden bir de üstüme battaniye alırsam, elimde bir fincan çay sıcacık ve çalan hoş bir müzik olursa da değmeyin benim keyfime o zaman...Ama tabii her zaman insanın istediği gibi olmuyor işte. Bu karda kışta o tatlı uykudan uyanıp,sıcacık evimden çıkıp yollara düştük sabah erkenden. Yollarda üşüdüm, yoruldum, karnım acıktı (biraz fazla duygu sömürüsü yaptım galiba)... Şaka bir yana hava felaket soğuk ve ben böyle havalarda sokakta kalmak zorunda kalanlara hep üzülürüm. Sabah istasyonun girişinde soğukta beklemek zorunda olan simitçi çocuk veya onun gibi dışarda tüm gün dikilmek zorunda olan çalışanlar ve evsizler içimi sızlatır. Allah'a zorda veya açıkta olanlar için hep dua ederim.
